home

  [record reviews: let them eat cake]




Motorpsycho - Let Them Eat Cake

Review of Let Them Eat Cake taken from the
Greek e-zine
BABYLON, May 2000.
Greek / Greek Coding! Found at the babylon-site.


Motorpsycho - Let Them Eat Cake
(Stickman Records / Hitch-Hyke - 05 / 2000)
Rating: 8 / 10


Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλά ονόματα κατά καιρούς αγαπήσει από την Σκανδιναβική χερσόνησο. Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Οι Νορβηγοί, λοιπόν Motorpsycho είναι ένα γκρουπ που μετράει ήδη περίπου 10 χρόνια παρουσίας και δίκαια πιστεύω θεωρούνται σαν ένα από τα καλύτερα «φρούτα» της Σκανδιναβικής παραγωγής τα τελευταία χρόνια.

Οι ποπ μελωδίες τους είναι αλήθεια πως δείχνουν μία τάση να «ξεφύγουν» λιγάκι από το συνηθισμένο στυλάκι των indie-pop συνθέσεων. Δείχνουν να ψάχνονται, κυρίως μέσω των πλούσιων και πετυχημένων ενορχηστρώσεων (μερικά επιπρόσθετα όργανα που χρησιμοποιούν είναι τα βιολιά, οι τρομπέτες, το mellophone, το flugelhorn, το σαξόφωνο, κ.α.) να δημιουργήσουν ένα δικό τους ήχο. Και το καταφέρνουν απόλυτα. Οι συνθέσεις τους άκρως μελωδικές και "τσαχπίνικες", μέσα από ένα μείγμα kraut rock, μπητλικών αναφορών (ειδικά κάποια σημεία του Big Surprise), καθώς και αυτοσχεδιαστικής διάθεσης (άμα σας πω ότι το Whip That Ghost μοιάζει να είναι μία πιο φωτεινή -βλέπε πιο «ποπ»- ξεχασμένη σύνθεση των Tortoise, πώς θα σας φαινόταν;). Αν είναι κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς το Let Them Eat Cake είναι η έλλειψη ποικιλίας. Οι Motorpsycho πολύ συχνά εναλλάσσουν εδώ φόρμες, πετυχαίνοντας τη διατήρηση του ενδιαφέροντoς του ακροατή σε υψηλά επίπεδα.

  Motorpsycho - «Let Them Eat Cake» - cover - front
  • The Other Fool
  • Upstairs-Downstairs
  • Big Surprise
  • Walkin’ With J.
  • Never Let You Out
  • Whip That Gost
  • Stained glass
  • My Best Friend
  • 30/30


Ένας από τους λόγους που μου αρέσουν είναι επειδή δεν είναι γλυκανάλατοι και επειδή ξέρουν να ανεβάζουν την ένταση του ενισχυτή τους, δείχνοντας –ελπίζω δηλαδή οι άλλοι να το καταλάβουν- και στα άλλα συγκροτήματα πως ποπ δεν σημαίνει μόνο "φρου-φρου και αρώματα" και ότι ευαισθησία δεν σημαίνει απόλυτα και πάντα «τέχνη». Πάρτε για παράδειγμα την καλύτερη στιγμή του δίσκου, που είναι με διαφορά το My Best Friend (τι ωραίο τράβηγμα που κάνει ο κιθαρίστας στο -οργανικό- ρεφραίν!) και θα καταλάβετε τι εννοώ όταν λέω ότι η ποπ των Motorpsycho είναι πραγματικά το κάτι το διαφορετικό. Ρόλο σε αυτό το τελευταίο πρέπει να παίζει και ο τρόπος που τραγουδά ο κύριος Βent Saether.

Παναγιώτης Κονδύλης